Transplantatie

In 2013 hebben 37 van de bijna 17.000.000 Nederlanders een donorhart ontvangen. In 2014 waren het er 51. Verdeeld over drie ziekenhuizen: het UMC Utrecht, AMC Groningen en het Erasmus in Rotterdam. Dat schommelt tussen 1 en bijna 3 per maand per ziekenhuis. Krijn heeft begin mei 2013 na 11 maanden wachttijd in het UMC Utrecht een harttransplantatie ondergaan. Hij is daar vooraf en na de transplantatie steeds onder controle geweest.

Te weinig Nederlandse donoren
Het beperkte aantal harttransplantaties in Nederland heeft absoluut te maken met het gebrek aan donoren. Ik geloof dat er in Nederland bijna 90 mensen op de wachtlijst staan. Maar ja, er zijn niet genoeg donorharten. Ook al werkt Nederland met Eurotransplant, waarbij 7 Europese landen samenwerken bij orgaandonatie. Waaronder Duitsland. Ik vermoed dat de korte tijd die bij een hart tussen uitname en plaatsing mag zitten, ervoor zorgt dat er eigenlijk nooit harten uit ons omringende landen beschikbaar zijn in Nederland. Dat verschilt per orgaan namelijk. Met een nier kun je de wereld over vliegen bij wijze van spreken; een hart is maar zeer korte tijd geschikt. We moeten dus gewoon absoluut meer donoren hebben! Heb jij je keuze al vastgelegd? Kost je met je DigiD nog geen twee minuten: www.jaofnee.nl. Zorg in ieder geval dat je naasten op de hoogte zijn van je keus.

Duitse ‘markt’ veel groter
Duitsland is met 81 miljoen inwoners veel groter. Het puur op hartziekten en diabetes gerichte HDZ-NRW in Bad Oeynhausen waar Krijn nu ligt, heeft in 2014 alleen al 86(!) harttransplantaties uitgevoerd. Het grootste aantal binnen Duitsland (in totaal 842 harttransplantaties in 2014). Harttransplantaties en dergelijke vergen veel expertise van chirurgen, cardiologen, verpleegkundigen en alles er omheen. Drie ziekenhuizen in Nederland met maandelijks gemiddeld zo weinig transplantaties is in dat licht bezien nog vrij veel. De veel grotere ‘markt’ in Duitsland helpt dus ook bij de expertise die opgebouwd is met allerlei behandelmethodes.

Allemaal naar Duitsland dan?
Voor alle duidelijkheid: ik begrijp heel goed dat het geen optie is om Nederlandse patiënten zomaar over te brengen naar Duitsland – nog los van het feit dat dat ook impact zou hebben op Duitsers die wachten op een donorhart. Het levert namelijk naast de ‘normale’ onzekerheid en stress die gepaard gaan met een doodziek familielid enorm veel extra belasting op diverse andere gebieden. Voor de patiënt zelf, en zijn/haar familie. Daar hebben wij inmiddels ruim ervaring mee. Denk aan de vreemde taal, andere cultuur, weg uit de sociale omgeving, grote afstand tot familie, een verstoord gezinsleven, werkverzuim, en financieel alle extra reis-, verblijfs- en telefoonkosten, om maar iets te noemen.