Tagarchief: diploma

jun 28 2012

Klopgeesten en lege wc-rollen

Laatste loodjes – nog even blokken

Wachten op spannende telefoontjes. Het houdt niet op dezer weken. En dat in een gezin waar mobieltjes en computers inmiddels onmisbaar zijn. Naast de vijf fysieke bewoners in ons huis manifesteren zich talloze anderen via piepjes, rinkels en trillers. Als alom aanwezige hedendaagse variant van klopgeesten.

Inventieve tiener
Kom ik op de kamer van Krijn om hem iets te vertellen, moet ik eerst vragen naar eventueel ‘onzichtbaar bezoek’ – aanwezig via online verbindingen in de computer. ‘Ben je met K. aan het praten? Doe hem de groeten he.’ Bankhangavonden voor de tv zijn gelardeerd met steelse blikken op schermpjes en ‘nee niks, laat maar, is voor mij’-piepjes. Onderling ook weleens handig:  krijg je een fotootje van de lege wc-rol vanaf het toilet doorgestuurd – in plaats van een door het huis schallend ‘maaammaaaaa, er is geen wc-papier meer‘. Inventieve tieners. Lees verder →

jun 16 2012

Over telefoontje, trots en turkoois

Ja…… okee….. bedankt…..

Wachten op een Belangrijk Belletje. Bij ons had het deze week even een andere betekenis.  Geen cardioloog aan de andere kant, maar een mentor. Niet voor Krijn, maar voor Hugo. Woensdag zou ze bellen met het verlossende woord. Na drie uur. Eerst de gezakten en dan de geslaagden? Geen idee. Vanaf drie uur zat Hugo strak turend naar het scherm van zijn mobiel op de bank. Zijn ouders net-alsof-helemaal-niet-zo-zenuwachtig ernaast. Kan hij door naar het MBO HTM (High Tech Metalektro) of toch een herexamen? Of een jaar overdoen? Dit jaar is slagen zwaar: door de strengere regels – onvoldoendes kun je niet meer compenseren met hoge cijfers – is waarschijnlijk 10% gezakt in plaats van 5%. Een verdubbeling.

Binnensmonds
Opeens gaat de vaste telefoon. Hugo kijkt verrast op. Twijfelt even, loopt erheen en neemt op. ‘Okee… ja…. bedankt…. ja, is goed… papa pak even pen en papier…’ klonk het als altijd wat binnensmonds mompelend. Ontwijkend naar beneden kijkend, vinger in zijn andere oor om ons niet te zien of horen.  Wij er omheen draaiend om zijn blik te vangen. En? Geslaagd? Een her? Nou? Kom op, wat is het nou! Lees verder>>

mei 25 2012

De vlag uit: geslaagd – en afgekeurd

diplomaborrel op warme maandagavond

Als gezegd had Krijn maandag zijn laatste mondelinge examens voor zijn HAS-diploma (Horeca Assistent). Inhaalexamens, eerder gemist wegens ziekenhuisverblijf. Twee uur, was de planning. Ik had hem meer dan ruim op tijd afgezet in Eindhoven. Hij kon direct – een half uur eerder dan gepland – beginnen dus mijn veelsucces-belletje-rinkel onderbrak zijn mondeling Nederlands. Krijn nam niet op. ‘Nee, het is niet dringend, is mijn moeder‘ zou hij na een blik op het scherm gezegd hebben. Even later gevolgd door de pieppiep van mijn voicemail.

 

Wake up call
Omdat het afsluitende diner pas om half 6 begon, had hij wat uren te overbruggen. Beetje helpen bij de voorbereidingen in de keuken misschien. Rustig aan. Kwart over twee belde hij me. ‘Mam, je raadt echt nooit waar ik je op dit moment vandaan bel…‘ klonk het opgewonden (dat het examen goed was gegaan was van generlei belang blijkbaar) ‘….uit de grootste hotelkamer hier op school! Dat heeft mevrouw M voor me geregeld, zodat ik kan uitrusten voor het diner begint.‘ De school heeft voor de hotelopleiding een gang met kamers ingericht door grote hotelketens. Op de open dag hadden we ze gezien. Echt geweldig. Ooit had ik er een opmerking over gemaakt, maar Krijn verzekerde me toen dat zij daar absoluut niet mochten komen. Klopt, want ze worden echt gebruikt en verhuurd. Nu zat hij daar op het grote bed te bellen. Hij was verrukt. ‘En ik krijg om vijf uur een wake up call, zodat ik op tijd ben voor het diner.‘ Jaja, mevrouw M krijgt alles voor mekaar. Lees verder>>