Wachten op een Belangrijk Belletje. Bij ons had het deze week even een andere betekenis. Geen cardioloog aan de andere kant, maar een mentor. Niet voor Krijn, maar voor Hugo. Woensdag zou ze bellen met het verlossende woord. Na drie uur. Eerst de gezakten en dan de geslaagden? Geen idee. Vanaf drie uur zat Hugo strak turend naar het scherm van zijn mobiel op de bank. Zijn ouders net-alsof-helemaal-niet-zo-zenuwachtig ernaast. Kan hij door naar het MBO HTM (High Tech Metalektro) of toch een herexamen? Of een jaar overdoen? Dit jaar is slagen zwaar: door de strengere regels – onvoldoendes kun je niet meer compenseren met hoge cijfers – is waarschijnlijk 10% gezakt in plaats van 5%. Een verdubbeling.
Binnensmonds
Opeens gaat de vaste telefoon. Hugo kijkt verrast op. Twijfelt even, loopt erheen en neemt op. ‘Okee… ja…. bedankt…. ja, is goed… papa pak even pen en papier…’ klonk het als altijd wat binnensmonds mompelend. Ontwijkend naar beneden kijkend, vinger in zijn andere oor om ons niet te zien of horen. Wij er omheen draaiend om zijn blik te vangen. En? Geslaagd? Een her? Nou? Kom op, wat is het nou!
Op de fiets
Van die secondes die wel uren lijken. Lekker hoor, je ouders zo aan het lijntje houden! Dan neemt zijn glimlach de twijfel weg: hij is geslaagd! Vijf minuten later hangt de vlag uit. ’s Avonds uit eten bij de Griek in het dorp. Met de fiets erheen, Krijn bij Robin achterop. Dat is een tijd geleden constateer ik, met z’n vijven fietsen. Zie het zo weer voor me: klein druk hummeltje Cleo in het stuurzitje. In het bagagedragerstoeltje een donkere peuter, Hugo. Rustig afwachtend met grote bruine ogen en lange wimpers. En blonde Krijn vrolijk keuvelend achterop bij papa. En maar kletsen en wijzen en uitleggen en woordjes maken.
Kinderwagendichtheid
Hugo: ‘Ja, ik weet het nog echt heel goed, vroeger deden we dat vaak. Zo stom, gingen we gewoon nergens heen fietsen. Zomaar in het rond. Echt zó belachelijk, waarom zou je dat doen, nergens heen?‘ Tja, waarom doen mensen dat eigenlijk? Waarom is de kinderwagendichtheid in dierentuinen zo hoog? Omdat je je kind alles wilt leren, alles wilt uitleggen en laten zien. De wereld voor hun ogen opnieuw verkend en gedeeld moet worden. Zoiets?
Ik stap op mijn fiets en voel een golf trots door me heen als ik Robin met die drie grote pubers voor me zie fietsen. Zo volwassen. Wat gaat de tijd toch snel. Hugo, 16 inmiddels, geslaagd. Geweldig!
Geslaagde heisessie
Heerlijk gegeten en nét op tijd terug voor de EK-wedstrijd Duitsland-Nederland. De uitkomst 2-1 was minder geslaagd. Oja, over voetbal en slagen gesproken: ik ben ook een beetje geslaagd. Tijdens een tweedaagse heisessie met collega’s, in Hoenderloo. Inderdaad, waar twee weken geleden het Nederlands Elftal nog trainde (in wiens bed zou ik geslapen hebben….). Heisessie dus, inclusief workshop schapendrijven én teambuilding. Vooraf had iedereen een vragenlijst ingevuld – ik ook, ondanks mijn scepsis. De uitkomst is een kleurenschema, gebaseerd op het waardenstelsel van Clare Graves. Inzicht in je eigen drijfveren en die van anderen. Waarom kun je met die ene collega goed overweg en wil het niet lukken met die andere? Nou, zeg het maar…
Daadkracht/macht (rood) en competitie/winnen (oranje) drijft mij niet. Sterker nog, manipulatieve of arrogante mensen roepen mijn grootste weerstand op. Nou, daar had ik geen test voor nodig. Maar dat in mijn profiel* holistisch/relativerend/’het materiële voorbij’ voorop gaat (turkoois) gevolgd door vrijheid/creativiteit/vernieuwing (geel) en harmonie/sociaal/groepsgevoel (groen), verraste me. Na diverse collega-checks, leg ik me erbij neer. Ik zal het koesteren, waar of niet waar. Ongeveer 1% is turkoois las ik op internet.
Blij dat het m’n bloedgroep niet is…. Of is dat weer te relativerend? 🙂
*Moi, volgens papieren samenvatting: een creatieve, analytische en relativerende beschouwer.
LEEUWENHART KRIJN 
Hugo, ook vanuit Woudenberg gefeliciteerd! Nu met evenvvel succes verder op de vervolgopleiding; een technische, dat doet mij goed.
En Warna, slechts 1% turkoois zeg je; nou dan weet je nu helemaal zeker dat je niet tot de grijze middenmoot behoort. Maar dat wisten we natuurlijk al lang. En verder komt het mij niet vreemd over zoals je bent getypeerd, best herkenbaar.
Groetjes, ook van Octavia
De felicitaties geef ik door aan Hugo. Inderdaad een technische opleiding: doet mij ook enorm goed. (hij geneerde zich zelfs behoorlijk op de open dag voor zijn overenthousiaste moeder die zelf wel die opleiding had willen doen…..). Wellicht toch iets erfelijks: zijn beide opa’s zijn technisch goed onderlegd. Komt helemaal in orde dus.
De ‘grijze middenmoot’ is in dit waardensysteem van Graves overigens vooral blauw en oranje las ik. En ik moet eerlijk bekennen dat je met de collega’s die ook veel turkoois hebben nou niet direct onze geweldige financiële instelling draaiend houdt, haha. Ja, hoop geleerd – kan niet anders zeggen. Zie ook mijn reactie op mijn oud-collega Rinus hier ergens. Groeten, ook voor Oc.
Van harte gefeliciteerd, Hugo (en natuurlijk de rest van het gezin)! Toch maar mooi gefikst!
groetjes,
Wendy (moeder Anouk)
Bedankt – ik geef het door aan Hugo. En inderdaad, mooi gefikst door hem.
Hugo, gefeliciteerd, man. Van een echte lekker-rondje-nergens-naar-toe-fietser!
Oh ja. Dat kleurenprofiel van Warna? Waarom zie ik daar niets vreemds aan? Sterker, dat klopt aardig 😉 Weer prima geschreven blogje, trouwens
He Rinus! Ik zal de felicitatie overbrengen aan Hugo. Niets vreemds aan die kleuren? Misschien omdat ik de termen als ‘zweefteef’, ‘wereldvreemd’ en ‘irrelevant’ hier heb weggelaten. Of iets met stuurlui en wal of zo. Dat men mij nogal eens niet begrijpt of kan volgen, is nu beter verteerbaar.
Citaat: ‘In deze hiërarchie worden de eerdere drijfveren begrepen door de latere, andersom is dat niet zo.‘ De volgorde is: paars – rood – blauw – oranje – groen – geel – turkoois. Niet verwonderlijk dus dat mijn geniale inzichten nogal eens aangezien worden voor gelul in de ruimte, hahaha 😉