Hommels – sneller dan je denkt

Vanaf woensdag 6 juni 2012 – de dag waarop Krijn definitief op de wachtlijst voor een harttransplantatie is gezet – staat bovenaan op mijn ‘to do’-lijstje: koffertje klaarzetten. Voor als Het Belletje komt. Nee, geen koffertje voor Krijn. Zijn instructies zijn duidelijk: zorg dat je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komt. Je hoeft niets mee te nemen, geen pyjama, geen medicijnen, geen schone kleding. Niks. Een pyjama krijgt hij de eerste dagen toch niet aan. Niet voor hem dus, dat koffertje. Voor ons.

Mantra
Het blijft maar malen in mijn hoofd. Wat moet mee, wat hebben we nodig, wat gaan we zeker vergeten als we er niet op voorbereid zijn? Een mantra. Hoewel, meer een gedachtenbuffer als ik eerlijk ben. Zolang ik dat koffertje nog niet op orde heb, hoef ik niet verder te denken. Ja, ik weet wel wat er allemaal gaat gebeuren na Het Belletje. Heus. Kan het zelfs wel gewoon vertellen en uitleggen aan anderen. Ook zonder meteen emotioneel te worden.

7 uur durende operatie
En toch, ik ben er nog niet. Van binnen blijf ik hangen bij het koffertje.
Of toch een tas? Of misschien een rugzak? Alleen voor Robin en mij, of ook voor Hugo en Cleo? En waar laten we het gedurende de wachttijd? In de hal? Of toch de auto – nee, die kan heel heet worden in de zon, dat is niet goed voor lenzenvloeistof. Of gewoon op onze slaapkamer? En doen we er ook een lijstje in – met telefoonnummers of zo? Maar van wie dan, en gaan wij – of Krijn – dan bellen onderweg naar het AZU? O ja, een telefoonlader, vooral niet vergeten. En lenzendoosjes. En een pyjama-achtig ding of zo. Schoon ondergoed, deo, tandenborstel. Iets te eten? Of te lezen? Kan dat dan? Waar heb je behoefte aan als ouder, wat wil je binnen handbereik hebben als je zit te wachten? Uren en uren wachten. Niets te horen krijgt, moet afwachten. Alleen al de operatie zelf duurt 7 uur…. o ja, de operatie. De Operatie….. En hup, daar gaat snel de mantra weer… eh, koffertje klaar maken. Of toch een sporttas, of een rugzak? Wat doen we erin? Waar bewaren we dat? En zo steeds opnieuw.

Het Belletje
Tijd nodig om te wennen aan het idee dus. Had dit weekend gepland om het in te pakken. Maar kwam niet verder dan alleen in gedachten. Wel honderd keer. Tijdens het werken in de tuin. Tijdens Nederland-Denemarken. Tijdens het maken van (macro)foto’s (stomme hommels die te snel zijn om vliegend vast te leggen). Tijdens het kijken – samen met Krijn – naar Robin op de tennisbaan. Steeds opnieuw inpakken. Zolang het koffertje niet klaar is, hoef ik niet écht verder te denken. Ja, ik weet het wel, Het Belletje kan ieder moment komen. Iedere dag. Zelfs nu.

Suggesties gevraagd
Op dit moment weet ik maar één ding heel erg zeker: als dat gebeurt en het koffertje staat nog niet klaar, dan vind ik dat vast niet erg. Vergeet het acuut. En toch is het verstandig om het ingepakt te hebben. Dus; iemand een goede suggestie of tip voor iets in het koffertje? Laat het me weten.