Zo, thuis. Alles weer normaal? Nee, dat niet. Sommige voordelen van het verblijf in het ziekenhuis blijken gewoon door te lopen nu Krijn thuis is. Hij krijgt veel aandacht. Niet alleen van de rest van het gezin, maar ook van anderen. Nog geen uur thuis kreeg hij al een prachtige stoere bos oranje bloemen van de buren. De teamleden van zijn honkbalploeg hebben een honkbal gesigneerd en met aardige brief erbij afgegeven. Volgende week gaat Krijn misschien wel een keertje langs om een vanaf de bank een wedstrijd te bekijken. En om te laten zien dat zijn buik nu toch echt definitief eraf is!

De telefoon rinkelt beduidend meer dan voorheen – tot en met uit Canada aan toe! – net als de voordeurbel. Vrijdagochtend stond onaangekondigd opeens de huisarts op de stoep: ‘ja, ik kreeg een signalering dat Krijn ontslagen is uit het WKZ en kom even kijken hoe het gaat – is hij thuis of overgebracht naar een ander ziekenhuis – dat staat er namelijk niet bij in het systeem.’ Uitgebreid bijgepraat met haar, ze is nu goed op de hoogte. Voelt goed, zo’n attente huisarts. Ze heeft hem al opgegeven voor de jaarlijkse griepprik bijvoorbeeld. Verder belde Jan – verpleger WKZ – nog om te vragen hoe het gaat. Goed dus. De bezoekjes aan huis hadden nog een bijkomend effect: ik zag opeens door de ‘vreemde ogen’ dat het huis het wekenlang met behoorlijk minder huishoudelijke aandacht heeft moeten doen….. Daar lag duidelijk geen prioriteit. Gelukkig is er nu weer wat meer evenwicht. Voelt een stuk beter als je omgeving lekker opgeruimd en schoon is. Gelukkig is het beneden beduidend minder warm dan boven bij ons, dus een beetje schoonmaken beneden was geen straf.

De medicatie van Krijn heeft nog een voordeel: je dag begint op tijd, ook in het weekend. Na pillen, meten, wegen en opschrijven ben ik best wakker. Vanmorgen genoten op het balkon van het heerlijk koele weer. De hitte was goed verdreven door de hoosbuien en dreunende donderslagen vannacht. Het is een drukte van belang zo ’s morgens in de tuin. De families koolmees en merel met clumsy jongen die o zo graag nog gevoerd willen worden spetterden in de badjes en vonden overal lekkere hapjes. Verder roodborstjes, vinkjes, groenlingen, heggemusjes, pimpelmeesjes, duiven, vlaamse gaaien en een luidruchtig winterkoninkje. Zelfs een eekhoorntje kwam voedsel zoeken in de walnootboom in de tuin. In huis alles in ruste. Gisteren was bijna omgekeerde wereld: Hugo en Cleo sliepen allebei buitenshuis, dus waren Robin en ik lekker alleen met Krijn. Gezellig gekeuteld. Cleo is er inmiddels weer. Zenuwachtig en wel… Hoog tijd te stoppen met dit blog. We maken ons klaar voor vertrek om bij Marco te gaan BBQ’en met de familie en daarna de finale Nederland – Spanje te bekijken. Poulen? Mmmm, dat durf ik niet. Laat ik zeggen dat ik denk dat Oranje het wel kan, maar het van een Spanje-fout afhangt of het ook gaat lukken. Lullig stuiterballetje (Robben of Kuyt) gaat er vast wel in.  Of dat genoeg is? We zullen het zien.
Ik denk 1-0 of 2-1 voor Nederland.
Robin 1-1 (na 90 minuten en daarna durft hij niet meer te kijken)
Cleo 2-1 (voor Spanje trouwens….)
Krijn ? (ligt even te rusten 😉
Hugo X (is uit logeren).