Afgelopen woensdag was Krijns laatste dag op afdeling Leeuw in het WKZ. Na bijna vier weken ziekenhuis weer naar huis. Snel de tassen inpakken met alles wat in de afgelopen weken is verzameld en wegrijden. Mmm, zo simpel bleek het niet.
Jan, de verpleger die dienst had toen Krijn met de ambulance werd gebracht, heeft ook nu dienst. Het is behoorlijk druk op de afdeling met vooral kleine kindjes. Hij loopt troostend met een baby op de arm rond als de etenskar arriveert. Of Krijn even zelf meeloopt om zijn blad te dragen. Geen probleem. Even later volgt een belangrijk moment. Pas als de deksel van het bord af gaat is Krijn echt, echt overtuigd dat hij toch liever naar huis gaat. De kamer, cadeautjes, en alle aandacht van het bezoek bevielen hem uitstekend. De verpleging, lerares, pedagogisch medewerkers en de artsen zijn allemaal aardig en geweldig omgegaan met hem. Bediend en verwend worden is natuurlijk al helemaal geen reden om weg te willen. Zelfs aan onderzoeken en prikken kun je wennen bleek al snel. Maar bij de aanblik van het smakeloze en fantasieloze warme (zoutloze) eten…. wilde Krijn opeens geen minuut langer meer blijven.
Toch moesten we nog even geduld hebben, want er moesten nog controleafspraken gemaakt worden, een stapel pillen uitgedraaid en uitgelegd worden en andere leefregels doorgenomen. Het ’s morgens wegen, buikomvang meten, pillen uitzoeken en het eten en drinken scherp in de gaten houden. Zoutarm betekent maximaal 2 gram natrium per dag. Oftewel 2000 mg. Dat betekent dat je sommige dingen niet meer kunt eten en heel goed moet opletten wat je wel eet en in welke hoeveelheden. Voorbeeld: in een Quarterpounder zit 2,6 gram natrium. Gelukkig is dat een extreem voorbeeld.
Ik ben inmiddels veranderd in zo’n vrouw die in de supermarkt op alle potjes en pakjes staat te turen. En als je me kwijt bent, sta ik bij het schap ‘dieetvoeding’. Moet nog een vergrootglaasje kopen, tjonge wat een onvoorstelbaar kleine lettertjes staan er op sommige producten zeg! Maar het zal wennen.
Maximaal 1,4 liter vocht mag hij per dag binnenkrijgen. Van de meest gebruikte glazen en bekers dus even meten hoeveel erin gaat en optellen. ‘Vocht eruit’ is ook relatief eenvoudig bij te houden – zeker bij jongens. Je kent die flessen misschien wel (geen details op verzoek van Krijn ;-)). We houden alles bij op het whiteboard dat al op zijn kamer hing. De nieuwe weegschaal is geweldig; die meet niet alleen kilo’s, maar ook vet, spieren en vocht. Zo is het goed bij te houden. Spreadsheet is in de maak.
Met alle spullen aan de arm en de uitleg in ons hoofd konden we eindelijk op weg naar huis. Krijn had nog een kaart gekocht voor de verpleging om ‘te bedanken voor de goede zorgen en de leuke momenten’ – speciaal het watergevecht met Jan en de verpleegsters en het voetballen kijken. Tot over twee weken bij de eerste controle op de poli! Dan worden onder andere zijn bloedwaarden en vochtgehalte om zijn hart en in zijn buik gecontroleerd en bekeken hoe het verder met hem gaat. Voorlopig is hij thuis. Of op vakantie in Frankrijk. Want de (Duitse) cardioloog vond het grootste bezwaar van op vakantie gaan de taal… We zitten in een koel huis, doen rustig aan en zijn binnen 5 uur weer thuis als het moet. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis is in Bar-le-Duc, een klein kwartiertje rijden en in Nancy – op een uur rijden – zit een universiteitskliniek die hoort bij de wereldtop. We krijgen een engelstalige verklaring mee van wat hij mankeert en krijgt aan medicatie. Dus we kunnen gewoon op vakantie als we dat zouden willen. Fijn, daar verheugen we ons op.
LEEUWENHART KRIJN 