Een geslaagd weekend, waarin Hugo en Robin zondag weer thuiskwamen van hun vader/zoon Frankrijktripje. Na een rit in recordtijd: zonder achterbank en stoelen, dat scheelt behoorlijk. Net op tijd voor het bezoek dat langs kwam. Tussen de hapjes en drankjes zwierf nog een iPad rond – een eeerrruugg leuk ding zeg! Jammergenoeg niet van ons. En voor de kinderen een spontane tandartscontrole in de tuin. Nee, al zou je willen, voor Rianne kun je niet eens bang zijn. Mooi weer, opgeruimd huis, goed gezelschap. Heerlijk. Bijna vakantie.

Regio Zuid is dit jaar laatste met de zomervakantie – deze week hebben de leerlingen van het basisonderwijs en speciaal onderwijs nog les. Vandaag is Krijn ook een paar uur op school geweest. Door Robin gebracht en gehaald met de auto. ‘Lees maar op het blog wat ik meemaak en hoe het met me gaat, dat houdt mijn moeder bij’ gebruikt hij tegenwoordig nogal eens als excuus om niet zelf iets te hoeven vertellen. Daarom zal ik Krijns volledige verslag van zijn schooldag hierbij optekenen. Komtie: ‘Op school? Goed, ik heb wat verteld en heb achter de computer gezeten’.
Meer kreeg ik er niet uit.

Gelukkig kon Robin later toch nog wat aan deze summiere informatie toevoegen. Krijn vond het leuk om de leraren en schoolgenoten weer te zien en werd enthousiast ontvangen. Hij had een schets van een hart meegenomen waarop te zien is waar de ‘versponzing’ van zijn linker hartkamer precies zit. Voor de kijkers rechts overigens. Hij heeft uitleg gegeven over zijn cardio=hart, myo=spier, pathie=ziekte. Redelijk snel was hij over zijn schroomdrempel heen en liep het soepeltjes. Zijn school, VSO De Zwengel, is toch een omgeving voor hem met vertrouwde gezichten. Daarna is Krijn op bezoek geweest bij het bedrijfsrestaurant aan de overkant waar hij vlak voor zijn ziekenhuisopname begonnen was op een stageplek in de keuken. Ook daar allemaal aardige mensen die hem met open armen ontvangen en benieuwd en begripvol zijn. Geweldig attent reageren. Hun eventuele schrik bij het zien van zo’n afgevallen en zo magertjes erbij lopende Krijn wegslikken. Hij heeft nooit overgewicht gehad, dus nu is het met 11 kilo minder best wel confronterend. En lekker bruin worden moet ook nog gebeuren in Frankrijk. Weer op sterkte komen wordt druk aan gewerkt, al is eetlust niet iets waar hij van overloopt. We houden streng de vinger aan de pols.
Deze week wordt Krijn trouwens nog een keer op De Zwengel verwacht. Voor iets speciaals. Dan ben ik er ook bij, dus ben ik niet afhankelijk van zijn input. Woensdag of donderdag meer daarover.

Over school gesproken. Vandaag begon ook Cleo’s laatste schoolweek in groep 8. Vrijdag heeft ze vakantie en op dat moment sluiten we in ons gezin een tijdperk voorgoed af. Het basisschool-tijdperk, dat begon in juni 1998 met Krijn als nog geen vierjarig hummeltje dat eigenwijs rondkijkend de klas binnenstapte bij juf Janneke om ‘proef te draaien’. Drie keer knipperen met je ogen later en hier in huis lopen drie slungelige pubers rond – op drie verschillende middelbare scholen. Nooit kunnen voorzien hoe dat zou zijn 😉