Een week geleden twee achterbanden vervangen. De nieuwe voor laten plaatsen. Gelukkig, want we kregen nu onderweg een lekke band. Achter. Kwartiertje daarvoor reden we op de snelweg 100 meter achter een auto die over de kop ging in een onverwachte hoosbui (liep goed af, de enige inzittende kroop er zelf uit en was niet gewond). Misschien toen we doorreden toch iets verkeerds meegepikt linksachter.
Nog een gelukje: bij deze Amerikaan doen ze niet aan thuiskomertjes. Gewoon een goede band – hangend met ingenieus takelsysteem onder de auto. We hadden onderweg een helemaal leeggepakte auto in de berm zien staan ‘ja, zag je die puinhoop, alle vakantiespullen moesten eruit om bij het thuiskomertje te komen.’ En het derde gelukje: Robin heeft zijn bandenwissel-examen gedaan en de examencommissie was unaniem: geslaagd! Met vlag en wimpel. Bijna routineus hanteerde Robin de krik en band. Pas achteraf vertelde hij dat het zijn eerste bandenwissel was 😉 (en ja, later de moeren nog gecontroleerd en aangedraaid – voor de preciezen onder jullie)
Staat een beetje treurig zo’n siervelgloos ding, maar hij rijdt prima. Dit blog gaat over Krijn, dus even zijn reactie: Mooi, ik moest toch eigenlijk net plassen’, Hij bleef uitermate kalm, deed gedwee het veiligheidshesje aan dat ik hem aansmeerde en wachtte rustig tot we weer verder konden. Het was lekker weer. En vakantie.
LEEUWENHART KRIJN 