Er is er een jarig, hoera, hoera, dan kun je wel zien dat is hij! Zaterdagmiddag 14 augustus om 17.02 precies werd Krijn zestien jaar. ‘Zo, nu mag ik eindelijk alcohol drinken! Maar ja, niet van de dokter – en ik vind het ook niet lekker geloof ik. Dus eh, laat maar zitten’ was zijn nuchtere reactie ;-). En van een brommer wil hij – gelukkig voor ons – ook niks weten. Heerlijk, zo’n puber.

Het was een mooie dag, dus: vissen! Met z’n vijven naar een schitterend plekje gereden bij het pittoreske sluisje in het Canal de la Meuse bij Han sur Meuse. Een verval van meer dan drie meter, waarbij in twee minuten bijna een miljoen liter water in of uit de sluisbak stroomt. Een spectaculair gezicht! Verder een heel rustig plekje, want het sluiswachtershuis is gesloten (letterlijk: dichtgemetseld) en tussen half twaalf en half vijf  passeerden welgeteld drie schepen. Bij de eerste haperde de automatische sluisdeuren; de Fransen op het schip de ‘Marijtje’ moesten de sluiswachter mobiel oproepen. Even later draaide een volwaardige bos- annex sluiswachterspickuptruck het krakende grind op, stapte een kordate man uit en werd het euvel gerepareerd. Een verzakte deurarm legde hij Robin uit, die een handje hielp. ‘Pas vier jaar oud dit systeem, maar het gaat nou al kapot – slecht systeem.’ De dag begon lichtbewolkt maar de voorspelde regen bleef uit. Sterker nog, het zonnetje strooide ’s middags haar stralen naar beneden over het water, de rijkbebloemde wallenkanten, de pruimen en mirabellenbomen in de boomgaard en de oude appelbomen op het dijkje, en over de weilanden inclusief zonnebloemveld even verderop. Jazeker, Van Gogh had er wel raad mee geweten. Behalve met die grote donkerblauwe Amerikaanse auto.

Verjaardagsvissen bij sluisje van Han sur Meuse

Vissen dus. Met drie eenvoudige en Krijn’s eigen werphengel kon iedereen een wurmpje uitwerpen. O nee, een ‘maad‘ zoals Cleo het enkelvoud van maden stug bleef noemen. Vis zat er zeker. Meer dan genoeg van mini tot megamaxi. En vangen lukte ook. Tijdens telefonische felicitaties hoorde ik Krijn enthousiast verslag doen: ‘Ja, we zitten hier te vissen, en het gaat heel goed. Mama had meteen al beet en even later ving papa er drie achter elkaar. En Hugo heeft ook wat gevangen ja, en Cleo ook!’ om na de voor de hand liggende vraag van de andere kant opgewekt te reageren met ‘eh nee, ik niet nee.’ Het deerde hem absoluut niet. Niet op deze dag. Zijn dag.

Na het feestelijk aangeklede ontbijt met ballonnen en cadeaus, het vissen de hele dag, de appel- en aardbeientaart eten – tussendoor nog in vijf minuten twee kastjes bij ‘ons’ Brocantemannetje kopen – maakte Robin ’s avonds nog een feestmaal. Met als afsluiting van deze mooie dag een dvd op de bank. En om de verjaardag nog verder uit te smeren over twee dagen: zondagmiddag alsnog in een restaurant uit eten geweest. Niet ver van het visplekje. Handig, ook omdat we zo alsnog het vergeten doosje met de maden konden oppikken. Ze kronkelden van plezier toen we ze een dag later alsnog kwamen halen ;-).