Bedankt allemaal!

Bergje, bergje en het dalletje naar de deur toe. Zo hoort het.” Klasgenoten van Krijn weten vast waar het over gaat, maar ik snapte er niks van. Ik zat maandagmiddag met Krijn in het restaurant La Perle Noir van ROC De Rooi Pannen in Eindhoven. In afwachting van de eerste gang aan de mooi gedekte tafel. In La Perle Noir kan iedereen net als in een normaal restaurant reserveren voor een lunch of diner. Er zijn diverse vaste gasten aanwezig, onder andere uit seniorenwoningen uit de buurt. Typische win/win-situatie. Waar een horeca-opleiding al niet goed voor is: ben je te ziek en kun je de lessen niet volgen, dan kun je je gewoon laten bedienen door je klasgenoten. Letterlijk.

Bedankje voor de kaarten en brieven
Krijn had thuis maar liefst twee (!) A4-tjes getypt met reacties op het pakket brieven dat hij de laatste keer had ontvangen van zijn klas. De vellen opgeplakt op een groot karton, wat kaarten en foto’s erbij. Klaar om het maandag persoonlijk te overhandigen aan de HAS-klasleerlingen. Wat al die aandacht en attenties voor hem betekenen, is moeilijk onder woorden te brengen, maar het is gegarandeerd meer dan de zenders zich kunnen voorstellen.

De ontvangst in het restaurant was enorm hartverwarmend. Allereerst de mentor van Krijn, mevrouw M. die afgelopen vrijdag nog bij ons thuis op bezoek was geweest. Zijn andere leraar en toen de leerlingen. Iedereen kwam – snel, snel nog voor de lunch officieel voor de andere gasten binnengelaten werden – even een handje schudden en vragen hoe het ging. En op de foto – beetje wazig door vettige lens, sorry jongens.

Krijn tussen klasgenoten: professionals om trots op te zijn

Viergangenlunch
De lunch zelf bestond uit vier gangen; een salade met kip, een tomatensoep met turks brood, roodbaars met tomaat, aardappelpuree en groene pepersaus en een desert met ijs, slagroom, frambozensaus en huisgemaakte spekjes. Heerlijk! Alles zelfgemaakt door de ene helft van de klas en uitgeserveerd en opgediend door de andere helft. Fantastisch om te zien hoe professioneel het er uitziet, na nog geen jaar opleiding! Alleen al de zelfverzekerde en enorm positieve uitstraling van deze jongens en meisjes: geweldig wat goede begeleiding en aandacht kan doen. En wat ze ook gaan doen na dit schooljaar; deze lessen zijn zinvol voor de rest van hun leven.

Voortreffelijke bediening
Uiteraard moet ik hier speciaal Mandy vermelden; zij bediende ons. Het ging allemaal vlekkeloos. Inclusief het attente vragen of ik mijn wijn al bij de soep wilde of daarna pas. Heel goed. En het gezellige babbelen.* Na afloop vroeg ze Krijn of hij nog (leer)puntjes had die hem opgevallen waren. Verder dan ‘Je had eerst het brood voor bij de soep moeten neerleggen en daarna de soep opdienen, in plaats van andersom‘ kwam hij niet. Nou, als dat alles is….

Kokologico en Pure Passie
Na de meer dan vullende lunch nog een lekkere koffie. De andere gasten waren inmiddels vertrokken en de klas kwam afscheid nemen. Dachten we. Maar nee, alweer een verrassing! Krijn kreeg een pakje, waar twee boeken in zaten. Een stripkookboek ‘Kokologico’ (van Pierre Wind) en het boek ‘Pure Passie’ van Jonni en Theresa Boer. In de auto terug zat Krijn al druk te bladeren en te lezen in Kokologico: wat een onwijs leuk boek!
Iedereen die we maandagmiddag hebben gezien: mentoren, jongens en meisjes van de HAS-klas, allemaal ontzettend bedankt. Het was supergezellig. Krijn heeft genoten – en ik ook!

En o ja, dat bergje, bergje, dalletje? Dat gaat over de drie vouwen die in de lengterichting over de tafel lopen in het gesteven tafel(dek)kleed; staat de vouw omhoog, of naar beneden? (Net zoiets als het kussensloop waarvan de instopstrook niet te zien mag zijn vanaf de kamerdeur – al geleerd tijdens de open dag van De Rooi Pannen hotelrichting, vorig jaar). Die vouwen, daar zullen we de eerstvolgende keer als we bij Jonni Boer in sterrenrestaurant De Librije eten eens goed op letten ;-).

*Mandy, succes volgende maand! Onthou wat Krijn zei over als je het vervelend vindt om geprikt te worden: Vraag of je achterover mag liggen, dan kun je wegkijken, strek je arm en vraag of ze 3-2-1 willen aftellen naar de prik. Echt hoor, dat helpt bij het ontspannen.