Zo mooi, zo rustgevend. Op de Veluwe.

Deze week ging het zo z’n gangetje. Robin en ik vonden onszelf zondag wandelend door bos en over heide-golfbaan. Onderdeel van een geslaagd feest in een prachtig landhuis. Wat een rust zo buiten! Het deed ons beseffen dat we heel erg verlangen naar een paar daagjes buiten, in de natuur. Hopelijk binnenkort in Frankrijk.
Eerst morgen. Dan heeft Krijn een belangrijke afspraak in het AZU bij de cardioloog. Donderdag 26 april 2012: de dag waarop Krijn officieel de knoop doorhakt en zijn keus kenbaar maakt. Gaat hij wel of niet op de wachtlijst voor een harttransplantatie? We hebben er een aantal keer over gesproken de afgelopen periode. Er is nog iets anders bijgekomen: morgen gaan we het ook hebben over een extra ingreep die is voorgesteld.

Drain plaatsen
Midden vorige week belde dokter K weer. Ze deelde het eindadvies van het team mee. Volgens verwachting: ze vinden dat Krijn op de wachtlijst voor een harttransplantatie moet. Maar ze vertelde verder dat ze toch nog graag een keer iets extra’s willen proberen. Namelijk een drain plaatsen om het vele vocht dat nog altijd rond zijn hart zit af te voeren. Zo’n drain heeft hij eerder gehad en uit de gegevens is niet helemaal zeker op te maken dat dat niet geholpen heeft. Ze hopen nu alsnog dat het een (kleine) verbetering van zijn hartfunctie oplevert. Als dat door die drain inderdaad het geval is, kan eventueel een inwendig ‘luikje’ gemaakt worden. Een hart zit in een hartvlies en de longen in een longvlies. Die grenzen aan elkaar. Als de afvoer van vocht uit het hartvlies effect heeft, dan kan er een verbindend ‘luikje’ gemaakt worden waardoor het vocht continu weg kan richting longen. Van daaruit brengt het lichaam het dan zelf weer terug in de bloedbaan. Het is geen oplossing, geen remedie, maar misschien net genoeg om iets beter te functioneren. Eerst een drain plaatsen; dat betekent wel weer een paar dagen ziekenhuisopname voor Krijn. Morgen hebben we het ook daarover. Spannend.

Voordeur
En er is meer spannends te melden. Een inbraak bij de buren die een weekje weg zijn.
Wij zorgen voor de poes. Dagelijks brokjes en water geven. Eitje. Als je bij de sleutel kan tenminste. Door hun keukenraam zag je de afgelopen dagen de vergeten huissleutel eenzaam op het aanrecht liggen. Achtergelaten na het bijvullen door iemand die vrolijk weer wegliep na de voordeur achter zich dichtgetrokken te hebben. Wie het was zullen we niet zeggen, maar dat zo’n slim kind zo onnozel kan doen….

Absoluut ingenieus
De inmiddels per post opgestuurde andere huissleutel wilde maar niet aankomen (Tante Pos heeft het te druk met reorganiseren en nieuwe bestuursleden installeren zeker). Onze ongerustheid om de kwijnende poes groeide en groeide.
Tot vanmiddag. Toen heb ik samen met Krijn ingebroken. We moeten helaas alle gebruikte technieken geheimhouden, maar het was een absoluut ingenieuze operatie. Het basisidee is grotendeels uitgewerkt door Krijn en bleek uitsluitend door minutieuze samenwerking met z’n tweetjes in de praktijk uitvoerbaar. Nee, meer kunnen we er niet over loslaten. Mission accomplished! De poes heeft weer te eten en schoon drinkwater. Al liet hij – als een echte poes – van zijn dankbaarheid niets merken; hij zat als altijd ergens onzichtbaar te zijn op de bovenverdieping. Geduldig wachtend tot we weer vertrokken waren. Maar via deze weg alsnog ere wie ere toekomt: het Meesterbrein Krijn ;-).

Koelbloedige held
Overigens moet ik wel vermelden dat hij bij de eerste pogingen vooral heel zenuwachtig werd bij alleen al de gedachte aan voorbijgangers. Constant schichtig om zich heen kijkend: ‘Wat als iemand nou de politie belt en die zo komt mama, wat doen we dan?’  Tja Krijn, ik zou het echt niet weten.
Ik weet wel iets anders. Misschien is hij geen koelbloedige held als het op inbreken aankomt, maar morgen bij de cardioloog zit wel degelijk een heldhaftige Krijn. Dat weet ik nu al.