Hoofdingang Academisch Ziekenhuis Utrecht

Donderdag 26 april – met Krijn naar de cardioloog. Onderweg op de A2 wordt het verkeer plotseling door twee ambulances met gillende sirenes aan de kant gejaagd. Terwijl ze voorbij scheuren lijken ze wel aan elkaar geplakt, er zit nog geen tien meter tussen. Er poppen bij ons meteen allerlei theorieën op. Kan dat; één met een donor en in de andere een ontvanger? Na wat gefilosofeer concluderen we gedrieën van niet.

Controles en uitleg van de dokter
De afspraak in het AZU is om 12 uur. Het begint als altijd met het maken van een hartfilmpje. De wachtkamer zit redelijk vol als Krijn meeloopt met de radioloog. ‘Wat een jong knulletje nog, zeg…’ horen we een oudere man wat verbaasd tegen zijn vrouw zeggen.
Daarna het gesprek. Een heel uur trekt dokter K voor ons uit. Eerst de normale controles als gewicht en onderzoek van de stuwing en vocht in de buik en hoe hij zich algemeen voelt. Krijn’s gebruikelijke reactie: ‘Goed, heel goed.‘ Dan over de voorgestelde behandeling met de drain. Hoe zit dat nou precies? En met die eventuele operatie daarna? Het is een hele geruststelling dat voor het maken van een ‘luikje’ in het hartzakje, alleen een klein sneetje onder het borstbeen gemaakt hoeft te worden. Geen groot vierkant van ‘ritsen’ op zijn borst dus. Krijn: ‘Okee, dan kies ik daar wel voor. Ik weet in ieder geval wel al hoe het met zo’n drain gaat, want die heb ik twee jaar geleden ook in Nijmegen gehad.’

Op de wachtlijst voor de harttransplantatie
Dan waar het allemaal om draait. Geduldig wacht dokter K aan de andere kant van het bureau. Krijn zit tussen ons in. Hij schuift wat heen en weer, gaat er even goed voor zitten en begint: ‘Ik heb nagedacht over mijn  toekomst…. en over mijn verleden. Ik heb erover gepraat met papa en mama en ook over gedacht in mijn eentje. En ik heb besloten dat ik nog meer toekomst heb. Meer toekomst mét een harttransplantatie dan eentje zonder mij zou bieden. Heb ook bedacht dat ik me herinnerde hoe goed ik me voelde in het verleden en dat ik dat in de toekomst wel weer zou willen. Voor het hele toekomstdeel heb ik ook nog nagedacht over alle onderzoeken en risico’s die ik zorgvuldig afgewogen heb. Al met al heb ik besloten dat ik wél op de wachtlijst wil.’

Weloverwogen en duidelijk. Heel mooi. Al is het voor ons geen echte verrassing, nu hij het ‘officieel’ uitspreekt, raakt het ons. De keus is gemaakt. Daar hoeft hij – en wij – niet meer over na te denken. Volgende stap is dat Krijn een oproep krijgt voor opname in het ziekenhuis voor het plaatsen van de drain. Dat zal nog even duren waarschijnlijk. Zijn medicatie is wel direct weer aangepast, want er blijkt toch weer teveel vocht in zijn buik te zitten en zijn bloeddruk is wel héel erg laag. We krijgen een seintje als Krijn ingepland is voor de ziekenhuisopname – dan zal ook de definitieve plaatsing op de wachtlijst voor een harttransplantatie plaatsvinden.

Studentenpas en Stripmuseum Brussel
Bij het verlaten van de afdeling lopen we in de gang langs een oudere dame bij de receptie. Ze zegt met heldere stem tegen de jonge receptioniste: ‘…dat klopt, mijn geboortedatum is 25 juni 1916’. De oude man ernaast: ‘jaja, mijn moeder is al bijna 96 jaar.’ Omkijkend zien we haar trots glimlachen en we maken een buiging voor de dame die er zelfs jonger uitziet dan haar zoon. 96 jaar…
Buiten stortregent het. Robin haalt de auto, rijdt Utrecht in en zet me af bij mijn werk. Ja, dat gaat natuurlijk ook gewoon door. Hij rijdt met Krijn naar huis en vergezelt ’s middags Hugo bij zijn officiële inschrijving op zijn nieuwe MBO voor komend schooljaar. ’s Avonds laat Hugo me trots zijn eerste echte Studentenpas zien! Cleo zit de hele dag in het buitenland ;-). In het kader van een projectweek van school brengt ze met haar klas een bezoek aan het Stripmuseum in Brussel. Ze komt thuis met verhalen over dat kleine Menneke Pis, chocola en een fraaie roze tas met I *hartje* Brussels.
Zo trekt donderdag 26 april 2012 voorbij. Voor de rest een gewone dag.