
Toen vorig jaar de route van de Tour de France 2012 bekend werd gemaakt, zag het globale kaartje er veelbelovend uit met een etappepijl van Epernay naar Metz – dwars door de Meuse. Pas afgelopen weekend dachten we er weer aan…. hoe zit het nou precies met die etappe door onze streek?
Haakse bocht
En jawel, na 13 jaar Frankrijk gaat het dit jaar echt gebeuren: de Tour de France komt vrijdag langs ons dorp. Niet er dwars doorheen, maar er pal langs. Een paar honderd meter buiten ons dorp is een kruising waar de wielrenners links moeten. Lekkere haakse bocht, dus met een beetje mazzel genoeg tijd om ze goed te kunnen bekijken. Een paar kilometer verderop is een tussensprint in ons ‘boodschappen’-stadje St Mihiel.
De gok nemen
Unieke gelegenheid om zo’n grote happening eens van heel dichtbij mee te maken. En meteen antwoord op de vraag wanneer het eerstvolgende bezoek aan Frankrijk gepland moet worden. Want een eigen huisje is leuk, maar geeft ook verplichtingen: beetje bijhouden en checken is wel nodig. Zomaar tijdenlang wegblijven is geen optie. Jarenlang zijn we zeer regelmatig gegaan, met tussenpozes van maximaal een week of zes. Met veel plezier overigens. Nu Krijn op de wachtlijst staat kan dat niet – en ook na de operatie mag hij een hele tijd niet over de grens. Maar ja, wanneer ga je dan naar Frankrijk? Gokken? Wanneer neem je die gok dat er niet gebeld wordt met de mededeling dat er een nieuw hart voor Krijn is?
Operatie
Dankzij de Tour is die vraag beantwoord: komend weekend. Een beter excuus om toch te gaan krijgen we voorlopig niet. De volgende vraag: wie gaat/gaan er dan? was ook snel beantwoord. Krijn niet. En hoe ontzettend leuk ik het ook zou vinden, voor mij was het geen vraag. Ik ben er gevoelsmatig (nog) niet aan toe om zover weg te gaan dat ik voor de operatie niet fysiek bij Krijn zou zijn. Het idee alleen al verlamt me. Beetje irreëel, want ik ga er toch écht vanuit dat de operatie succesvol zal zijn. Zal wel iets met instinct zijn of zo. Nou ja, komt misschien later.
Terugscheuren
Ik ben dus allang blij dat Robin daar net iets anders in staat en hij gevoelsmatig wel de gok durft te nemen dat er niet gebeld zal worden. En dat als het toch gebeurt, hij Krijn kan bellen. Tot 5 minuten voor de operatie zelfs. Ik heb overlegd met onze transplantatiespecialist A. Eerder in het transplantatieproces laten bellen heeft geen zin. Want Robin kan sowieso nooit voor de operatie begint terug zijn, zelfs al springt hij tijdens het belletje in de auto en scheurt hij terug naar Nederland. We gokken dus.
Opschudden en uitkloppen
Donderdag vertrekken Robin, Hugo en Cleo naar Frankrijk. Tijd genoeg om zich te installeren om vrijdag de tourrenners voorbij te zien razen. En alles wat daaraan vooraf gaat en achteraan komt. Ongetwijfeld een heel spektakel zo’n karavaan. Zaterdag bijkomen, grasmaaien en het huis een beetje opschudden en uitkloppen. Een andere klus die nog ligt te wachten is het terugplaatsen van een schuurdeur aan de straatkant. Wie weet gaat dat lukken. En dan zondag weer naar Nederland.
Videorecorder
Krijn en ik zitten vrijdagmiddag tussen half drie en half vier aan de buis gekluisterd. Dan komt de karavaan door ons zeer vertrouwd gebied. De videorecorder is al opgeduikeld en staat paraat.
En ik maar denken dat jij kei- digitaal bent. Met alles. Een video recorder? Warna, dat is tovh zo 1985 of zo iets. Echt kei….
Robin, mocht ik je de komende dagen niet meer spreken of op de tennis baan zien, liefst zonder houten racket, dan wens ik je een paar fijne dagen in La Douce.
He Reinierke! Haha, inderdaad een videorecorder – vonden zelfs nog een lege band van 3 uur. Okee, niet echt uberhip, maar wel alweer bijna kemp. En als het werkt….
Mocht je je geroepen voelen en bijvoorbeeld op harddisk kunnen opnemen, graag 😉