Krijns nieuwe trots, met twee heilige boontjes

Zomer anders dan anders. We zijn dit jaar ‘achterblijvers’. Dat is niet onverdeeld leuk, moet ik eerlijk bekennen. Bij de zoveelste keer de standaardvraag ‘zijn jullie al op vakantie geweest‘ of ‘waar gaan jullie heen?‘ voel ik een brok in mijn keel. Nee, wij gaan niet weg. We wachten op een hart.

Plannen vervallen
Mijn verstand zegt dat het helemaal niet zo erg is. Luxeprobleem van een verwende familie. Er zijn zoveel mensen die niet op vakantie gaan. Niet kunnen. Misschien wel nooit. Waarom grijpt de vraag me dan toch zo aan? Ik denk omdat ons plan tot mei nog gewoon was een dikke maand in Frankrijk te zijn. Heerlijk tot rust komen, genieten met z’n vijven. Dat verviel toen Krijn 6 juni officieel op de wachtlijst kwam.
Pubers thuis, scholen dicht en wij werken gewoon door tijdens de rustige komkommertijd. Hoewel rustig; op mijn werk was het vrijdag de 13de een enorme drukte en chaos. Maar goed, dat is hier niet belangrijk en die storm is vooralsnog weer gaan liggen.

In beeld bij de Tour
Robin durfde te gokken dat het Belletje niet zou komen en ging met Hugo en Cleo een (Tour)weekend naar Frankrijk. Ze kwamen terug met een tas vol weggevertjes en verhalen over de reclamekaravaan en vijf helicopters boven het dorp. In Nederland zaten Krijn en ik vrijdags urenlang turend naar tv-beelden van pittoreske dorpjes in groene velden, verbonden door slingerende tweebaanswegen…. constant twijfelend aan de herkenningspunten in de Meuse. Al die heen en weer schakelende camera’s van kopgroep, naar peloton, naar achterblijvers. Ieder shot moesten we bliksemsnel scannen. Maar met succes. Ze waren in beeld; een juichende Robin, Cleo en Hugo – met Nederlandse vlag. Op de rug gezien, dat wel 😉

Bloedserieuze gevechten inclusief boogschutters en kanonnen

Vikingen en Batman
We kabbelen de zomer door, met het verzorgen van de buurkat en tuinen sproeien als vakantiewerk. Wegregenend of wegzwetend. Met z’n allen naar Ice Age 4 geweest. Met de jongens naar het Historisch Rendez Vous de ‘Slag om Rosmalen’: het Autotron vol vechtende Middeleeuwers en Vikingen.
Robin bezocht met Hugo Rotterdam voor de iMax-premiere van de laatste Batman-film (inderdaad, op de dag van de schietpartij). Cleo en ik deden Amsterdam. Inclusief Waterlooplein, bekende mensen spotten, Wallen, drankje op de Zeedijk, Apple Store (‘Wooww, maaam!’), pontje naar het filmmuseum Eye en o ja, shoppen natuurlijk – daar ging het om. Topdag.

27″ iMac
Krijn is vooral in afwachting van het Belletje. Dat mag wel komen. Hoewel, hij heeft zijn spaargeld en komend verjaardagsgeld geïnvesteerd in een (vrijwel) nieuwe computer. Dagenlang kon hij bijna niet slapen van de voorpret en ging steeds meer en sneller babbelen; of de tijd zich laat opjutten. Iedereen blij toen de aanschaf binnen was. Hij staat te glanzen op zijn kamer: een 27″ iMac met alles erop en eraan. Prachtig ding. Een waardig cadeau voor een bijna 18-jarige. ‘Nou, ik hoop niet dat ze nu bellen voordat ik goed gewend ben aan mijn computer.’

EK Softbal
Verder was zijn honkbalclub de Gryphons afgelopen week gastheer van het Europees Kampioenschap softbal voor meiden tot 19 jaar. Ploegen uit onder andere Rusland, Tsjechië, België, Engeland, Denemarken, Kroatië, Italie, Spanje tot Israel aan toe. Prachtig weer en leuk om te kijken. Zeker de finale, waar Nederland van Duitsland won met 7-0. Laat dat maar aan meiden over. Alles in een bijna Caribische sfeer – en dat op fietsafstand. Krijn scoorde een mooi poloshirt.

Hangmat met wifi
Een ander hoogtepunt komt nog: Krijn gaat logeren bij oma. En dan gaan wij met Hugo en Cleo een paar dagen naar Den Haag. Het statige ****hotel is inmiddels geboekt. Voor een lekker chique vakantiegevoel. Fraaie stad én dichtbij Scheveningen.
Anders dan anders dus. Zelfs Krijn zei laatst ‘goh, ik had nooit gedacht dat ik Frankrijk zo zou missen, tot ik er niet meer heen mocht. Anders had ik nu lekker buiten in de hangmat gelegen met een spelletje – want tot daar komt de wifi.‘ Die hangmat hangt hier nu op het balkon. Ik heb er al een keertje in gelegen, maar het voelt toch anders.