Felicitaties per zandstrand

Time to party! Achttien jaar worden is voor iedereen een ding, maar voor Krijn al helemaal zoals ik vorige keer schreef. Dat moest gevierd worden. Na het geslaagde bezoek aan de kust en Den Haag van de rest van ons gezin een paar weken eerder, was Krijn snel overtuigd dat Kijkduin geschikt was. De warmste zondag van de zomer sloegen we over, om twee weken later op een wolkenzonnige dag alsnog voor een ontbijtbuffet samen te komen bij strandtent Habana Beach.

’s Middags tijdens een wandelingetje langs de waterlijn dacht ik even terug aan het verlammende gevoel dat me 2,5 jaar geleden overviel toen we voor het eerst hoorden dat Krijn zo ziek was en van zijn zeldzame hartafwijking. Die eerste onzekere weken. Met een repeterende angstgedachte: ‘straks haalt hij de achttien niet eens…’ Er is veel gebeurd sindsdien. Het leek zo goed te gaan en we slingerden terug naar ‘Ach, iedereen heeft wel iets en als het voor hem betekent dat hij iets minder energie en conditie heeft, so be it.’ Dat bleek iets te ver naar de positieve kant. En nu? Nu genieten we van dag tot dag. Van een heerlijk ontspannen verjaardag aan de kust bijvoorbeeld.

Strand, zee, eten en drinken. Een aanrader. Met z’n twintigen – oma, ooms, tantes, neefjes en nichten, en voor het eerst ook Hugo’s vriendin – schoven we aan. Een heerlijke zondagochtend die doorliep tot vroeg in de avond. Niet echt zwemweer, behalve voor Cleo en neefje Thijmen dan. Het zand tussen de tenen, lekker relaxen op het terras en binnen een voortreffelijk buffet. Met fruit, chocolademuffins, luxe broodjes, allerhande beleg, eieren, tot flensjes aan toe.  Gezelligheid, mooie cadeaus (prachtig portret door nicht Lois) en lekker bijkletsend, zo kabbelden we de dag door. Tot en met de borrelhappen en lekkere drankjes aan het eind van de middag. Genietend van het zonnetje en Krijn als trots middelpunt van de belangstelling. Zijn achttiende verjaardag. Time to party dus.