‘Ja natuurlijk! Maar geen bloeddonor hoor, want ik kan niet tegen prikken’, antwoordde Cleo op de vraag of zij had nagedacht over donor worden. ‘Dat hoeft toch niet per se dan he?‘ Ik kon haar geruststellen. Je hoeft sowieso niets te doneren als je dat niet wilt. ‘En gebruiken ze eigenlijk ook je botten en zo?‘ Ik legde het uit. ‘O echt, doen ze dan plastic terug in plaats daarvan? Goh. Cool.‘ Want zo zegt een 14-jarige dat. Ja, het was een gespreksonderwerp bij ons. Trouwens, wie deze week is ontgaan dat het donorweek is, was of lekker op vakantie, of heeft geen krant, radio, tv, computer of smartphone gezien.
Maandagochtend plaatste ik een speciaal blog over bewustwording over het donorschap op social media en het intranet van mijn werk*. Het duurde nog tot woensdag voor ik me opeens realiseerde dat mijn eigen kinderen hun keuze helemaal niet hebben vastgelegd.
De reactie op tv van Roel van Velzen ‘dat ik mijn zoon wil opvoeden zodat als hij achttien is heel goed zelf de keus zou kunnen maken‘ op de vraag of hij zijn zoontje wil opgeven als donor, liet het laatste kwartje bij mij vallen. Want je hoeft daar helemaal geen 18 voor te zijn. Je mag als je 12 bent al zelf bepalen of je wel of geen donor wilt zijn. En jouw keus vastleggen in het donorregister. Dus waarom die drie van ons eigenlijk niet? Daar had Cleo ook nog niet aan gedacht, bleek toen ik ernaar vroeg. Meteen doen, anders komt het er niet van.
Laptop erbij en naar www.jaofnee.nl. ‘Jij moet kiezen, dus ook zelf invullen. En lees eerst heel goed door waar je voor kiest. Niet zomaar wat doen’, gaf ik haar mee. Dat deed ze. Wel doneren. Check. Het lijstje ‘wilt u organen of weefsels uitsluiten, geef dat dan hier aan’ nam ze zorgvuldig door. ‘Jeetje, ze kunnen ook je darmen gebruiken, gatver! Nou ja, daar merk ik zelf dan toch niks meer van.‘
Aan tafel ging het gesprek verder. Ook de jongens hebben zich inmiddels geregistreerd. Echt handig zo’n Digid, dan is het een fluitje van een cent. De keuzes ‘ik laat mijn nabestaanden kiezen’, ‘ik laat een specifiek persoon kiezen’ en ‘nee, ik wil geen donor zijn’ lieten ze blanco. En bij de uitsluitingen van weefsels/organen zette alleen Krijn een vinkje. Bij hart. ‘Want daar heeft toch niemand iets aan.’
Zo leverde de actie in deze donorweek (met tot dit moment alweer 30.677 nieuwe registraties) alsnog drie JA-registraties uit Huize K. op. Behalve voor bloed; daarvoor zullen ze bij anderen moeten aankloppen.
*Op het donorweekblog krijg ik nog steeds lieve en meelevende reacties per mail van soms totaal onbekenden. Dank daarvoor.
Hi Warna,
Ik ook ben al een jaar of 2 bloeddonor, gewoon omdat het kan. Ik wilde toen der tijd iets goeds doen voor de samenleving maar dat moest niet veel tijd en laat staan geld kosten. Daarom besloot ik om bloeddonor te worden. Maar orgaandonor was toch iets lastiger, is dit wel het gene wat ik wil. Daarom heb ik maar mijn broertje gemachtigd om mocht ik eerder de pijp uit gaan dan hij de keuze te maken die ik niet heb durven maken. Wellicht dat ik ooit dat nog aan laat passen als ik er zelf uit ben, maar tot die tijd mag iemand anders het voor mij beslissen
Cleo of wie dan ook kan natuurlijk ook haar keuze in iemand anders zijn schoenen schuiven. Ze kan er altijd nog op terug komen
ik vind dat je kinderen hier bijzonder volwassen mee omgaan. goed van ze. en krijn sluit zijn hart uit. die man heeft wel gevoel voor humor.
Ik zal je compliment doorgeven.
Ja, gevoel voor humor heeft Krijn zeker. Alleen al omdat hij eerst nog even twijfelde…. 😉
Ha Warna, ook ik was vroeger als de dood van prikken, eigenlijk van alles wat een witte jas droeg en naar ontsmettingsmiddel rook. Als ik naar de tandarts moest was ik 3 dagen misselijk van te voren. Ik heb me toen opgegeven als bloeddonor met het idee, als ik dit overleef, overleef ik alles! En jawel hoor, al heel snel was ik nergens bang meer voor en ondertussen geef ik al ruim 30 jaar bloed. Het is niet alleen heel waardevol voor een ander, het is ook een prettig idee dat je bloed regelmatig in de gaten gehouden wordt.
Misschien een idee voor je dochter tzt.
Liefs, Mieke
Ha Mieke,
Bedankt voor de suggestie. Ik zal het haar doorgeven. Dat haar vader en moeder allebei ook bloeddonor zijn geweest (is uit ons dorp verdwenen jammergenoeg) en haar broer regelmatig geprikt moet worden, wegen namelijk niet mee. En weet je, ik ken haar: als het zou moeten valt het reuze mee. De spontane koppeling in haar hoofd van orgaandonor aan bloeddonor vond ik wel opvallend. En te leuk om niet mee te nemen in het blog (Heb nergens iets gelezen over een koppeling aan zaaddonorschap gelezen, om maar iets vergelijkbaars te noemen). Groeten en tot ziens! Warna