Vandaag – donderdag – gaat de boeken in als een off day. Nee, laten we het positief houden: een leermoment. Gisteren is de medicatie enalapril omhoog gegaan van 1x daags een half tabletje naar 2x daags een half tabletje. Dat betekent ’s morgens om 8 uur 2,5 pil innemen. Geen probleem voor Krijn, behalve dan dat hij nogal misselijk werd en z’n eetlust ook onder het nulpunt zakte. Met veel geduld ging er nog wel wat voedsel in. Half boterhammetje, half bakje cruesli. Van die dingen. Gisteravond leek het wat beter te gaan.

Vanmorgen bij het ontbijt was de misselijkheid en druk op zijn buik  weer terug en bleek al snel dat hij tegen heug en meug de hapjes cruesli zat weg te werken. Dapper ging hij toch door. Tot zijn maag er definitief genoeg van had en het eten linea recta weer naar de ingang terug stuurde… in golven kwam het naar buiten. Ja bah, vieze praat, inderdaad. Zielig voor hem – hij geeft nooit over – en ook een beetje voor zijn moeder, want die mocht het opruimen 😉 .
Nog een keer de bijsluiters van de medicijnen gelezen en toen toch maar even naar het ziekenhuis, afdeling Leeuw gebeld om te overleggen. De cardioloog belde terug. Inderdaad kan het zijn dat het komt doordat hij nu meerdere medicijnen tegelijk slikt die misselijkheid als bijwerking hebben. De pillen hebben we met wat heen en weer geschuif verdeeld over vier keer per dag in plaats van drie. Om 8.00 – 10.00 – 20.00 en 22.00 uur. Hopelijk werkt dat beter voor hem.
De cardioloog wilde wel voorzichtig zijn, want het kon ook aan de digoxine liggen die hij krijgt, en waarvan hij echt niet teveel mag binnen krijgen. Dat vingerhoedskruidmiddeltje is behoorlijk heftig. Dus voor de zekerheid even bloed laten prikken en de digoxinespiegel bepalen. Nog voor de volgende pil, dus bij voorkeur direct. Ik heb overlegd met de huisarts en kon meteen een formulier halen, een auto lenen van de buurvrouw (bedankt!) en door naar het ziekenhuis met Krijn. Daar werd bloed geprikt. Het ging een beetje snel en iets anders dan hij gewend was, waardoor hij gespannen raakte en zijn arm weg trok tijdens het prikken. Met een assistente erbij lukte het even later wel. Niet fijn al met al. En ’s middags thuis bleek hij zich niet helemaal lekker te voelen; moest meer op het toilet zitten dan hem lief was, om het netjes te zeggen. Kan ook nog een ordinaire buikgriep zijn, opperde de cardioloog toen hij terugbelde met de uitslag van de digoxinespiegel. Die was normaal. Gelukkig.

Inmiddels gaat het langzaam weer beter. Hij heeft een paar uur geslapen, voelt zich wat beter, drinkt langzaam weer wat. Een geschild appeltje ging er ook goed in. En de documentaire op Discovery Channel over berenaanvallen in Amerikaanse natuurparken heeft inmiddels zijn onverdeelde aandacht. ‘Goh, ik wou dat ik dezelfde eetlust had als zo’n zwarte beer, dan zou ik pas snel aankomen!’ Zonder bereneetlust komt het ook wel weer goed – ik heb er alle vertrouwen in. Het is voor iedereen warm en klam weer en als je daar toch al niet goed tegen kunt – zoals Krijn – dan kun je het best zwaar hebben. Los van hartproblemen.

Kwartiermakers vlak voor vertrek

Geen reden voor ongerustheid, dus Robin is volgens plan vanmiddag met Hugo samen naar Frankrijk vertrokken met een auto vol grote spullen die – soms al jaren – klaar liggen om meegenomen te worden. De achterbank en de achterstoelen zijn eruit om plaats te maken voor onder andere een bureauplank van 2,5 meter, een aanrechtblad, buitenbankframes en lundia kasten en -bed, luchtbedden en dergelijke.  En op het laatst snel de mountainbike er nog bovenop gelegd. Wat een puist ruimte heeft dat ding dan zeg! De mannen gaan vast kwartiermaken voor als we met vakantie gaan. Beetje puinruimen, gras maaien en de plek voor het zwembad alvast vrijmaken – dat zou mooi zijn. Lekker vader-zoon dingen doen. Zijn zondag weer terug. Ik zag Hugo de cd-wisselaar voor vertrek trouwens vullen met Rammstein cd’s (zie zijn glimlach op bijgaand fotootje); ben benieuwd of Robin dat de hele weg volhoudt 😉 .