‘Wij hadden u tien minuten geleden hier verwacht en vragen ons af of u het misschien niet kunt vinden…’ eindigde de voicemail die ik vanmiddag afluisterde. Huh? Het AZU? Die afspraak is pas na de vakantie, zeker weten, want die hebben we met goedkeuring van de cardioloog juist speciaal verzet. Teruggebeld. ‘Goedenmiddag, met WK hier, uit eh, Frankrijk…’ De afstand tussen het WKZ en het AZU blijkt voor afspraken moeilijker te overbruggen dan met een bed door de onderaardse gang – zoals Krijn maakte voor zijn catheterisatie. Maar goed, alles rechtgezet. Als het goed is, staat nu in de agenda’s van allebei de cardiologen dezelfde afspraak als in die van ons. We zullen het zien.

Wel gebruik gemaakt van de gelegenheid om de plasmedicatie van Krijn te bespreken. Hij komt eigenlijk nauwelijks aan en ik krijg een beetje het idee dat de zijn lijf vooral erg goed reageert op die pillen en behoorlijk energie stopt in het vocht afdrijven. Energie die hij juist nodig heeft om aan te sterken. Ik mocht ‘spelen’ met die mediacatie, dat had de cardioloog bij de laatste controle al gezegd. Maar ja, ‘spelen met medicatie’ is voor een arts net iets makkelijker dan voor een moeder. Krijn heeft al eerder twee avondpillen niet ingenomen, maar ik zag niet echt veel verschil. Toch maar nog eens proberen. Vanavond geen Furosemide dus.

‘Mama, kom nou, we moeten gaan!’ Hoor ik nu voor de tweede keer (ik zit buiten op het bankje in de zon op de laptop – lang leve de wifi). We gaan langs bij I. voor het avondeten met een club mensen. Vooraf is een ding zeker: het gaat erg gezellig worden!