De felgele sterretjes van bloeiend speenkruid glinsterden in het ochtendzonnetje langs de weg bij stadion Galgenwaard. De lente komt eraan. Ik zag het vanmorgen iets na 8 uur vanuit de driedubbele bus 12S vol studenten richting Uithof. Eindstation AZU. Het screeningsprogramma voor de harttransplantatie is vandaag begonnen. En het onderzoek waar hij het meest tegenop zag stond meteen gepland voor 9 uur. De ‘gastronomie – o nee mam, dat heet anders, gastroscopie is het’ oftewel maagonderzoek. En zoals afgesproken gaat een van ons mee. Want daar was hij gisteren heel duidelijk over toen hij over de onderzoeken hoorde: ‘Als er iets dat langer is dan 4 cm of met een doorsnee van meer dan 0,3 mm mijn lichaam ingaat, dan wil ik dat jullie erbij zijn.’ Hoe hij het zo snel verzint weten we niet, maar duidelijk is het wel.
Vervelend: cameraatje en drukmeting
Nameten hoeft niet, want een slang met een cameraatje die je slokdarm ingaat is wel langer ja. De gastroscopie dus. Om te controleren of het bloed dat stuwt in de lever geen verkeerde uitweg zoekt – bijvoorbeeld via zijn maag of slokdarm. Het onderzoeken van de staat van de lever zelf kan ook met een biopt (waarbij er een ‘hapje’ weefsel wordt uitgenomen), maar niet bij Krijn. De stuwing is te groot, dat levert alleen maar meer risico’s op had de cardioloog uitgelegd. In de ogen van Krijn vast een geluk bij een ongeluk. Vooralsnog blijft dat hem dus bespaard.
Blijven voor hem als twee lastigste onderzoeken over: de gastroscopie en de drukmeting in het hart (dat met een draadje via een ader in de hals wordt gedaan). Zo’n draadje heeft hij al eerder gehad, maar de cameraatje in zijn lijf nog niet.
Stipt negen uur naar de onderzoeksafdeling van de maag/darm/leverafdeling. Met bed en al in vaaloranje ziekenhuishesje – voor als er geknoeid wordt – langs de wachtende poli-patienten. Ik mag mee. Handig, want de verpleegsters zijn druk en vragen of ik het erg vind als zij vast teruggaan. Nee, helemaal niet – ik zou er het liefst de hele tijd bijblijven, ook uit interesse in medische handelingen overigens. Geen zenuwachtig paniekerige moeder, dus dat durven ze wel aan.
‘Het zag er goed uit’
Even later de onderzoekskamer in en overrollen op het smalle bed. Hij krijgt via zijn infuus een ‘roesje’, zodat hij versuft is en zich het onderzoek niet zal herinneren. Vorige keer in het Radboudziekenhuis kreeg hij propofol (waar Michael Jackson aan verslaafd was leerden we toen), en daar bleef hij maar van doorkletsen. Daar was hij nu bang voor. Maar het viel wel mee. Met een soort dubbele ring met een gat erin om je tanden en de slang te beschermen in je mond praat het ook niet fijn. Sterker nog, toen ik nog geen 10 minuten later weer werd opgehaald – nee, ik mocht niet blijven – viel hij pas echt in slaap. Weg, helemaal verdoofd. ‘Het zag er goed uit‘ deelde de arts ongevraagd mee, dus dat was een meevaller. Gelukkig geen onverwachte dingen bij maag en slokdarm.
Herdenkingsdienst en puberhumor
Terug op zijn kamer duurde het nog uren voordat hij weer zo helder was dat hij kon zitten en eten. Ik heb zijn ontbijt tegen lunchtijd zelf maar opgegeten. En intussen urenlang naar de live uitzending gekeken van de herdenkingsdienst in Lommel. Voor de 15 leerlingen en hun meester en juf die omkwamen bij een busongeluk in Zwitserland. De omvang van de tragedie werd daar pas echt goed zichtbaar (zeker als je beseft dat er 28 doden in totaal waren!): al die kisten op een rij, al die vaders, moeders en kinderen, al die duizenden mensen in de sporthal en daarbuiten. Goede ceremoniemeester Bart Peeters. Geweldige en menselijke burgemeester. Geen opbeurende televisie nee, maar het relativeerde enorm.
Okee, een hartafwijking, okee, een ziekenhuis, okee, onzekere toekomst. Maar onze zoon ligt daar wel – langzaam weer bijkomend uit zijn roes – veilig binnen handbereik in een bed. En terwijl ik af en toe een brok moest wegslikken, kwam Krijn steeds meer bij en grinnikte hij aan het eind van de ochtend hardop om wat hij las in het boekje ‘dubbelzinnigheden’ dat hij per post had ontvangen. En las ‘grappige’ stukjes voor. Puberhumor. Ook relativerend.
LEEUWENHART KRIJN 