Hoe anders hadden wij ons dit voorgesteld. Gehoopt. Vrijdagochtend om 9 uur werd Krijn opgehaald voor een biopt en onderzoek naar de kransslagaders. Ik ging naar het ziekenhuis om bij hem te kunnen zijn als hij weer terugkwam. Was precies op tijd. Plat op bed, met drukverband in de ene lies en een plug in de andere. Slapjes. Behoorlijk last van de pijn.

‘De artsen overleggen nu, ze komen zo vertellen wat er uit het biopt is gebleken en hoe ze nu verder willen’, zei de lieve verpleegster A. Ik zat bij zijn bed en kon alleen met washandjes zijn hoofdpijn een beetje verhelpen, met een rietje wat slokjes geven om zijn pillen weg te spoelen. A. liet ergens tussen neus en lippen iets vallen als ‘is zijn vader in de buurt of komt die ook?’ Het viel Krijn niet op, maar mij wel. Heb Robin vanaf de gang gebeld en die sprong acuut in de auto. Even later hoorde ik het gordijntje bij de deur bewegen en zag in een korte flits een hoofd dat alweer terugtrok. Ik herkende hem meteen; de thoraxchirurg die Krijn bijna twee jaar geleden getransplanteerd had.

Nog voor Robin er was, stond opeens vijf of zes man in de kamer. De chirurg voorop. Die vertelde zonder enige terughoudendheid of wolligheid dat uit het biopt die ochtend was gebleken dat het hart er nog veel slechter aan toe is dan gedacht. En dat ze eigenlijk weinig keus hebben, maar dat een steunhart plaatsen zou kunnen helpen. Vandaag nog. Zometeen. ‘Langer uitstellen – over het weekend heen – is te risicovol, we weten niet hoe het verder gaat en of je er dan nog bent. Kies maar. We willen het proberen.’ Baf! Dat kwam binnen. Empathie en geduld zijn niet zijn sterkste kanten. De aanwezige cardioloog legde het nog een keer rustig uit. Een steunhart betekent een pomp inbouwen in de linkerhartkamer. Om de pomp te bedienen zit er een leiding naar 2 batterypacks die je uitwendig bij je draagt. Als een cowboy met dubbele holsters. Is risicovol, maar kan een tijdelijke oplossing zijn. Je kunt ermee naar huis en dergelijke.

Krijn stemde in. De ernst van zijn toestand werd ook hem opeens wel heel erg duidelijk hierdoor. De voorbereidingen op de operatie werden meteen gestart, allemaal bloed afgenomen, neus- en keelslijm etc etc. Robin was er inmiddels ook. Krijn heeft Hugo en Cleo allebei meteen na de beslissing gebeld en gesproken. Hugo was op weg naar school toen ik hem belde. Hij haalde Cleo van haar school, uit haar klas en ze kwamen samen naar het ziekenhuis. Konden niet meer op tijd zijn voor de operatie. Robin en ik hebben hem samen naar de gloednieuwe operatiekamer begeleid.

En dan begint het wachten. Zware operatie, 5 uur, naar de intensive care. We hebben met z’n vieren buiten gewacht. Prachtig weer. Bij de vijver gekeken naar de broedende gans en de meerkoeten die keihard werkten om hun continu schooiende piepkuikentjes te voeren.

We ontruimden Krijns kamer op de hartbewaking en kregen een familiekamer op de IC toegewezen. Dezelfde als 2 jaar geleden. Met twee slaapfauteuils en een badkamertje. Op een gegeven moment belde cardioloog K. en kwam langs om een tussentijdse update te geven. Krijn werd nog geopereerd en hij was er ook net bij geweest.

De boodschap was niet fijn. Tijdens de operatie bleek dat ook de rechterkamer niet werkt, dus stapte de chirurg over naar plan b. Het plaatsen van twee externe pompen, eentje links en een rechts. Het is een tijdelijke oplossing voor een aantal weken en omdat alles extern zit, kan hij niet van de intensive care af. Het geeft wel extra tijd hopelijk. Het plaatsen van een steunhart in een getransplanteerd hart was al iets wat nog nooit eerder gedaan is. En de ingreep waar nu voor gekozen werd, al helemaal niet. Ze vechten en pakken iedere mogelijkheid. ‘Hij is pas twintig.’ Krijn staat met zijn rug tegen de muur, maar de artsen ook. Gisteravond om 10 uur was hij geïnstalleerd op de intensive care en mochten we even bij hem. Hij heeft de operatie goed doorstaan. Afwachten nu.

Het is nu 10.30 uur en hij ligt nog volledig onder narcose. Ze wachten tot de bloedingen wat gestopt zijn en halen hem dan langzaam terug. Robin is vandaag jarig. Hij wil maar één cadeau en dat is dat Krijn hem straks in de ogen kijkt. Niks anders.