Contact houden is belangrijk. Dat is zo sinds de tijd van de rooksignalen en al helemaal vandaag de dag. Alles moet nu hypersnel, makkelijk en vaak. Krijn heeft op zijn kamer naast alle apparatuur daarom een grote zwarte ziekenhuistelefoon, twee iPhones en een iPad. De ziekenhuistelefoon is voor als wij hem in noodgevallen moeten bellen. In de nieuwbouwvleugel is geen mobiele ontvangst. Sterker nog, het signaal wordt gestoord. Arme verpleegkundigen die nooit eens even gezellig privé kunnen bijbeppen. Behalve als ze hun telefoon tegen het raam duwen – op sommige kamers. Heel vervelend. Ook voor ons. Aan de andere kant, bellen is alweer ouderwets, en prijzig.
Lang leve whatsapp en facetime. Daarmee kun je prima contact onderhouden als beide partijen wifi hebben of 4G. Maandelijks kopen we daarom voor Krijn wifi-toegang in het ziekenhuis, speciaal voor HDZ-patiënten. Daar kunnen dan meerdere toestellen gebruik van maken. Bijwerking is dat het onze zoektocht naar appartementen vereenvoudigt, want wifi geldt als een eerste levensbehoefte. Zonder wifi geen interesse, hoe mooi en/of goedkoop ook. Dat betekent dat iets meer dan de helft van de aangeboden overnachtingsplekken in het Grote Bad Oeynhausen-hotel-pension-vakantiehuis-appartement-én-kliniek-overzichtsboek sowieso afvalt. In deze zomermaanden is veel bezet of was al gereserveerd. Zondag moesten we daarom weer verhuizen vanuit Villa Paula, ons poppenhuis. Zo omschreef Cleo het omdat de kamers op onze verdieping – in verschillende pasteltinten geschilderd, met krakende houten vloeren en hoge plafonds – vol stonden met meubels als in een groot oud poppenhuis. Van één van de kamers was de deur op slot; de Blauwbaard-kamer. Gelukkig kon ik mijn nieuwsgierigheid bedwingen. Alleen al negentien stoelen en twee banken telde ons verblijf – daar zit je dan, in je eentje – en een glanzend witte badkamer met overal goudgeschulpte details. Behoorlijk aan de prijs maar een belevenis om een weekje door te brengen. Op naar het volgende appartement: sinds 2 mei de zesde plek om precies te zijn.
In hetzelfde grote gele gerenoveerde huis waar we eerder geweest zijn. Nu een verdieping hoger, even sober en smakeloos ingericht maar wel efficiënt. Ruime mogelijkheden om je eigen touch eraan te geven. De vensterbanken zijn zo breed dat je erop kunt zitten; dat compenseert het gemis van een balkon. Gunstig gelegen bij het kuurpark en allemaal eettentjes. Komende zondag nog één keer alles inpakken. Dan is ons nomadenbestaan even afgelopen en strijken we neer op een eerdere basis. Het compacte appartement in een woonwijk op de eerste verdieping bij mensen in huis. Met een overdekt balkon onder het puntdak. Klein, rustig en vooral betaalbaar. Daar kunnen we dan voorlopig blijven.
Maar goed, bereikbaarheid had ik het over. Omdat op Krijns oude telefoon geen facetime zat, heeft hij nu (tijdelijk) Robins oude iPhone gekregen. Maar ja, dan moet je van micro- naar nano-sim en alles moet overgezet worden. In theorie kan een kind de was doen. Supersimpel. Nou NOT dus. Tjongejonge wat een gedoe. Omruilen van die sim kan niet in Duitsland. Dus via Nederland aanvragen. Duurt weer een paar dagen. En als dan alles hier is, blijkt de T-Mobile website twee dagen uit de lucht te zijn voor aangekondigd onderhoud en dus kun je de sim niet activeren. Heel fijn. Vandaag konden we éindelijk concrete stappen zetten. Krijn ligt wat te dutten terwijl de dialyse weer liters vocht uit zijn lijf trekt en aan de andere kant heel langzaam een zak bloed naar binnen druppelt. Kunnen wij mooi het toestel inrichten. Nu, vier uur verder lijkt het meeste wel gelukt te zijn zodat Krijn vanaf nu kan appen, facetimen, bellen en internetten vanaf één toestel. Eindelijk.
Wie naar zijn muren kijkt, ziet dat ook langzamere vormen van contact nog steeds prima werken: hij heeft allemaal kaarten ontvangen. Van familie, bekenden én onbekenden. Ik schat zelfs dat de meeste kaarten die zijn kamer opfleuren, door mensen zijn gestuurd die hem niet eens persoonlijk kennen. Zo lief! De exacte adresgegevens heb ik niet eerder doorgegeven (geen verholen vraag om kaarten overigens, de muren hangen behoorlijk vol), dus hierbij alsnog:
Herz- und Diabeteszentrum NRW
Station C Intensiv 3, Krijn Krijgsman
Georgstraße 11
D-32545 Bad Oeynhausen
Duitsland
LEEUWENHART KRIJN 
Fijn dat de bereikbaarheid weer goed zit. Dat maakt zijn wereld weer wat groter. En bedankt voor het adres. Ik wilde al lang graag een kaart sturen, maar ik had geen adres. De kaart volgt dus later deze week :).
Heerlijk al dat goede nieuws. Fijn voor Krijn dat ie dingen zelfstandig kan doen. Stap in de goede richting.