De coördinator heeft een heel speciale rol, dat is wel duidelijk. Hij heeft de gegevens van de donor, en de ontvanger. Als enige. Hij kan zelfs, al is het beperkt, invloed uitoefenen op het tijdstip van de transplantatie. Iets met de volgorde van uitnemen van het hart en bijvoorbeeld de lever, longen of nieren waarmee een donor misschien nog meer medemensen een nieuw leven kan schenken. Wonderbaarlijk dat één overledene tot wel acht levens kan redden. (Het tekort aan donoren is nog altijd schrijnend en alleen in heel specifieke omstandigheden ben je geschikt als donor, dus de kans is sowieso heel klein. Wel of niet registreren? Hier antwoord op tien praktische vragen).
Wat wij vooral graag willen weten is hoeveel tijd er zit tussen de mededeling dat er een hart is en het moment dat Krijn daadwerkelijk richting operatiekamer gereden wordt. Uiteraard omdat in het meest waarschijnlijke scenario ik wél hier ben, maar Robin, Hugo en Cleo niet. En die willen hem toch ook graag veel succes wensen. Net als vorige keer. Dus, hoelang ongeveer? ‘Dat is niet te zeggen, omdat het simpelweg niet bekend is waar het hart vandaan komt. Eurotransplant meldt mij dat er een donor is en dan wordt bepaald of het geschikt is en op tijd hier kan zijn. Als de donor toevallig in het gewone ziekenhuis hier naast het Herzzentrum ligt, dan heb je het over minuten voor de voorbereidingen starten.’ Inderdaad, want stel dat het hart uit Zagreb moet komen – als dat al haalbaar is qua vervoerstijd – dan heb je nog even. Het werkgebied van Eurotransplant omvat België, Duitsland, Kroatië, Hongarije, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk en Slovenië.
De coördinator was duidelijk: ‘Voor mij telt maar één ding en dat is dat alles rond de transplantatie soepel verloopt. Al het andere moet daarvoor wijken. Ik bekijk hoe het optimaal geregeld kan worden. En dan bedoel ik het zo ontspannen mogelijk kunnen voorbereiden van de patiënt – onderzoeken, scheren en dergelijke – het coördineren van het uitnameteam en alles voor de transplantatie zelf. Wat de familie betreft is vooral belangrijk dat ze niet halsoverkop een auto inspringen en als een gek hierheen rijden – met alle risico’s van dien. Dus adviseer ik om heel rustig aan te doen en pas ná de operatie te komen. Bij voorkeur zelfs een dag later, als de patiënt weer hier, naar deze gewone afdeling komt.’ Gewone? Deze intenvise care een gewone afdeling? Maar hij vertelt alweer verder. ‘De eerste dag kán het zijn dat hij naar een andere afdeling en een speciale kamer gaat. Een waar nog meer mogelijk is dan hier op deze intensive care, bijvoorbeeld het ter plekke meten van bloedgassen.’ O, op die manier. De procedure hier op de IC is dat bij Krijn 6x per dag buisjes bloed worden afgenomen, die verderop in de gang in een koker naar het lab geschoten worden en daar direct onderzocht. Even later komt een verpleger met een nieuw stickertje vol afkortingen en getallen de kamer op en plakt de actuele uitslag op het blaadje dat aan de muur bij de schuifdeur hangt. Uiteraard staat het dan ook al op tabblad zoveel in de computer.
Maar wat pas écht anders is dan bij Krijns harttransplantatie in 2013 was de vraag van de coördinator wat ze met het kunsthart zullen doen. Krijn mag aangeven of hij het wil hebben. Sommige mensen willen er absoluut niet aan herinnerd worden en willen het al helemaal niet zien. Krijn heeft daar geen moeite mee en wil het juist wel graag zien. En hebben? Natuurlijk! Scheelt ook weer uitleggen; kijk zelf maar, zó ziet dat eruit.
Wel apart als je bedenkt wat er allemaal gedaan wordt om een hart van vlees en bloed te ‘recyclen’ naar een volgend leven en zo’n kunsthart – kwestie van goed afspoelen en ontsmetten zou je zeggen – na maanden trouwe dienst gewoon in de prullenbak gekieperd wordt. Toedeledoki….. Nee, dat laten we niet gebeuren.
LEEUWENHART KRIJN 
bedankt voor je mooie up dates. Je vorige blog: zo mooi geschreven. Wat fijn dat hij weer eet en de 50 kg grens heeft gehaald. Spannend ook, tjonge jonge. Sterkte Warn, ook voor de rest van je gezin. Zal ook mn kaarsjes weer tevoorschijn halen. XXX