Laatste familieselfie (22.00 uur) voor de operatie

Ze waren ruim op tijd, Robin, Hugo en Cleo. Niet door het verbreken van een snelheidsrecord op de Autobahn gelukkig. Om half tien kwamen ze de kamer oplopen en waren we met z’n vijven. Krijn was rustig – alleen al door de cocktail aan medicatie die hij vooraf kreeg. Daarna was het wachten. Alle voorbereidende handelingen waren gedaan, inclusief het leeghalen van zijn muren en nachtkastje (de hele kamer moet gesteriliseerd worden voor hij weer terugkomt). Verpleegkundige F. en pompcoördinator G. stonden klaar om Krijn naar beneden te begeleiden. Beetje gepraat, zelfs nog een familieselfie gemaakt en uiteindelijk kwam tegen kwart voor twaalf het telefoontje dat hij alvast naar de operatiekamer moest. Daar werd hij voorbereid in afwachting van het definitieve ‘go’ om het kunsthart uit te nemen – een ‘go’ die pas zou komen als het donorhart onderweg zou gaan naar Bad Oeynhausen. Het is niet alleen medisch, ook logistiek een enorme uitdaging.

In de sluis voor de operatiekamer hebben we afscheid genomen van een behoorlijk groggy Krijn. Zijn daarna naar ons appartement gegaan om wat te slapen, in het vertrouwen dat het medische topteam alles doet wat in hun vermogen ligt om dit kunststukje te volbrengen. Ook (de van oorsprong Nederlandse) hartchirurg M. die afgelopen mei het kunsthart heeft geplaatst, heeft weer geopereerd.

En hij was ook degene die vanochtend vanuit de operatiekamer belde met de mededeling dat de operatie goed is gegaan. Het kunsthart is eruit en het donorhart erin. Het was een ingewikkelde operatie, maar hij was tevreden. Een externe pacemaker houdt het nieuwe hart alert. Dat is gebruikelijk overigens.

Vanmiddag mogen we even bij hem kijken, hij ligt weer op dezelfde kamer op Intensiv 3. Dan is hij nog wel onder narcose.

De eerste dagen zijn kritisch, dus laat de kaarsjes nog even branden. We houden je op de hoogte.